Day 1: Le Monastier to Goudet (9.5 kms, with 190 m altitude gain & 325 m descent)
Route: Le Monastier - Gourmaces - Le Cros - Saint Martines de Fugeres - Goudet .
We meet Gilles, the one who rents us the donkeys, at the village square in front of the church, and we receive our donkeys, are instructed on how to treat them in about 45 minutes and then the guy is gone. We’re on our own with 3 donkeys; Lisette, Balthazar and Filou.
We meet Gilles, the one who rents us the donkeys, at the village square in front of the church, and we receive our donkeys, are instructed on how to treat them in about 45 minutes and then the guy is gone. We’re on our own with 3 donkeys; Lisette, Balthazar and Filou. Reinoud and Balthazar
The character of Modestine, a stubborn, manipulative donkey Stevenson could never quite get the better of, is memorable. It is one of the earliest accounts which presented hiking and camping outdoors as a recreational activity. While talking with people about our hike, we hear several stories of uncooperative donkeys, and how the best donkeys are the ones in the donkey sausage. We’ll see. 
The first day we walk through forests and fields and villages to Goudet, a village in a valley on the way where we stay at Le Pipet. Stevenson got lost around Goudet because he was looking for a lake, but the Lac du Bouchet is uphill of the hamlet within a flooded volcano cone.
The first day we walk through forests and fields and villages to Goudet, a village in a valley on the way where we stay at Le Pipet. Stevenson got lost around Goudet because he was looking for a lake, but the Lac du Bouchet is uphill of the hamlet within a flooded volcano cone.Hana and Lisette
We walk through a region of mainly basalt rock, and along the volcanic plateaus of the Velay, following GR70. The trails are blazed with characteristic marks consisting of a white stripe above a red stripe. These appear regularly along the route, especially at places like forks or crossroads. Some of these transhumance routes are taken annually by shepherds and their flocks. 
We do not see any, though. Rarely do we walk on tarmac; now and then we have to cross a ‘real’ road. People find us so ‘pictoresque’ that they make pictures of us as we pass by.
The donkeys are not that hard to handle, but just don’t walk very fast, and stop every 5 meters to eat grass. We walk past farms, fields of wheat and corn, cows and little hamlets. The walking is easy. Reinoud, a notary (of some sort), has a vast collection of “What is green and rolls down the hill’ jokes.
A Dutch hiker, who walked the same route, wrote his about it (in Dutch of course)
‘De weg voorbij de St. Jeankapel voert het rivierdal van de Gazeille in. Gure windvlagen willen ons terugsturen naar het dorp. Maar we steken de stroom over en beginnen aan een pittige klim door het bos. Achter de dennebomen ligt een panorama van golvende weidevelden, goudgele akkers en rode daken.
Het is anderhalf uur lopen naar St. Martin-de-Fugères. Een kerk, een café en een bakkerswinkel. Aan de gevel van de Mairie wappert de Franse driekleur. Bij het monument voor oorlogsslachtoffers spelen kinderen. We volgen een door braamstruiken omzoomd pad en kijken regelrecht in het Loiredal, een wieg van rotsen, weilanden en bomen. De ruïnes van Château de Beaufort vormen sombere wachters voor de poorten van Goudet. Als de avond valt liggen wij weggedoken onder het tentdoek en luisteren naar het onweer boven de Loire.
We do not see any, though. Rarely do we walk on tarmac; now and then we have to cross a ‘real’ road. People find us so ‘pictoresque’ that they make pictures of us as we pass by.The donkeys are not that hard to handle, but just don’t walk very fast, and stop every 5 meters to eat grass. We walk past farms, fields of wheat and corn, cows and little hamlets. The walking is easy. Reinoud, a notary (of some sort), has a vast collection of “What is green and rolls down the hill’ jokes.A Dutch hiker, who walked the same route, wrote his about it (in Dutch of course)‘De weg voorbij de St. Jeankapel voert het rivierdal van de Gazeille in. Gure windvlagen willen ons terugsturen naar het dorp. Maar we steken de stroom over en beginnen aan een pittige klim door het bos. Achter de dennebomen ligt een panorama van golvende weidevelden, goudgele akkers en rode daken.
Het is anderhalf uur lopen naar St. Martin-de-Fugères. Een kerk, een café en een bakkerswinkel. Aan de gevel van de Mairie wappert de Franse driekleur. Bij het monument voor oorlogsslachtoffers spelen kinderen. We volgen een door braamstruiken omzoomd pad en kijken regelrecht in het Loiredal, een wieg van rotsen, weilanden en bomen. De ruïnes van Château de Beaufort vormen sombere wachters voor de poorten van Goudet. Als de avond valt liggen wij weggedoken onder het tentdoek en luisteren naar het onweer boven de Loire.
